Feyenoorders zijn overal: voormalig jeugdspeler nu woonachtig in Finland | OneFootball

In deze rubriek gaan we langs bij Feyenoorders in het buitenland. Mensen die supporter zijn van Feyenoord, maar op grote afstand de liefde voor hun club moeten onderhouden. Hoe is de liefde voor Feyenoord ontstaan? Hoe volg je Feyenoord vanuit het buitenland? Van het Caraïbisch gebied tot Sydney en van Toronto tot Lissabon. Feyenoorders zijn overal en allemaal hebben ze hetzelfde gemeen: de liefde voor de club. Voor deze achttiende aflevering lichten we een voormalig jeugdspeler uit, momenteel woonachtig in Finland.

Kevin Jansen speelde ruim elf jaar in de jeugdopleiding van Feyenoord en schopte het tot de beloftenploeg, maar de concurrentie in het eerste elftal bleek te sterk om door te breken. De middenvelder trok vervolgens via ADO Den Haag, NEC, SC Cambuur, FC Dordrecht, Iran en Cyprus naar Finland. Door blessureleed is Jansen inmiddels gestopt als profvoetballer, maar hij werkt nu aan zijn UEFA-trainersdiploma’s.

"Dit jaar ben ik als trainer begonnen bij mijn eigen team, het tweede elftal van FC Inter Turku. Door blessures heb ik weinig tot niet getraind, dus werd ik vooral ingezet als trainer. Voor mijn ervaring is dat goed, maar volgend seizoen ga ik aan de slag als jeugdtrainer", vertelt Jansen over zijn huidige situatie. "Ik blijf wel in Finland. Het is een fijn land en bovendien makkelijker om hier uiteindelijk je UEFA Pro te halen. Er zijn veel minder mensen die zich aanmelden."

Tijd als jeugdspeler

Van jongs af aan is Jansen groot fan van Feyenoord. "Iedereen in mijn familie is voor Feyenoord en al mijn hele leven loop ik in een Feyenoord-shirt. Ik was acht toen ik in de jeugd mocht spelen. Je weet dan wel dat je voor Feyenoord speelt, maar als kind blijft het vooral je hobby om te voetballen. Natuurlijk wil je toernooien winnen, maar pas op een groter veld wordt het echt serieus."

Bij Feyenoord gingen jeugdspelers al op jonge leeftijd op een groot veld spelen, waardoor de weerstand enorm was tegen fysiek sterkere tegenstanders. "Dat was om alvast te wennen. Je speelde dan tegen oudere jongens. Dat was leuk, maar je verloor ook wel eens wedstrijden. Ik vond het altijd leuk en bleef mijn ding doen, dus ik had nooit het gevoel dat ik weggestuurd kon worden. Die gesprekken met de coördinator bleven spannend, want je zag ook wel teamgenoten afvallen."

Feyenoord volgen in Finland

Jansen probeert vanuit Finland zoveel mogelijk wedstrijden van Feyenoord te volgen. "Het is hier een uurtje later, dus de avondwedstrijden beginnen wat later. Voor mij maakt dat niet uit, want ik kijk alles. In Finland spreek ik geen mede-Feyenoorders, maar ik heb nog veel contact met mijn maatjes uit Nederland en oud-teamgenoten. Hier kennen ze de Eredivisie niet echt; ze volgen vooral de grote competities. Ik probeer vaak over Feyenoord te vertellen, maar het komt er niet echt doorheen."

"Mijn mooiste herinnering aan Feyenoord is de UEFA Cup in 2002", vervolgt Jansen. "In het stadion zelf was het laatste kampioenschap mijn mooiste moment. Toen nam ik mijn Finse vriendin mee. Ik had haar veel filmpjes laten zien, maar in het stadion zelf was het echt anders. De sfeer in Finland is heel relaxed, dus het is wel wat anders als je bier over je heen krijgt na een goal."

Avonturen in de voetballerij

Jansen speelde ook enkele maanden in Iran, maar merkte al snel dat de cultuur daar niet bij hem paste. "Afspraken kennen ze daar niet echt, terwijl in Finland alles goed geregeld is. Dat is prima, maar je moet ermee kunnen omgaan. Ik had daar moeite mee. Zelfs mijn teamgenoten spraken geen Engels, dus dat was lastig. Teheran is wel een mooie stad en het voetbal leeft enorm. Ik heb daar voor vijftigduizend man gespeeld, dus het was zeker een bijzonder avontuur."

Het contrast met Finland, waar Jansen zijn carrière afsloot, is groot. "Voetbal leeft hier veel minder. Je hebt een paar grote clubs, waaronder HJK, maar dat stadion biedt maar plaats aan tienduizend toeschouwers. Ik heb leuke wedstrijden gespeeld, maar ook duels met minder dan twaalfhonderd bezoekers."

"Mijn droom was altijd om voor Feyenoord te spelen. Ik was aardig onderweg en had ook mijn contract getekend. Daarna werd ik verhuurd aan Excelsior en hoopte ik terug te keren in het eerste elftal", vervolgt Jansen. "Alleen was er toen nauwelijks kans om te spelen. Ik zag ook wel dat Fer en El Ahmadi daar liepen, samen met Van Haren en Clasie, die ik kende uit de jeugd. Uiteindelijk werd ik betrokken in de deal met Lex Immers. Bij ADO scheurde ik twee keer mijn kruisband en vanaf dat moment ging het steeds minder."

Toekomst in het trainersvak

De voormalig middenvelder heeft ook een nieuwe ambitie voor als hij ooit terugkeert naar Nederland. "Ik denk regelmatig aan hoe ik weer bij Feyenoord terecht kan komen, bijvoorbeeld als jeugdtrainer. Het is een tweede droom om ooit nog voor Feyenoord te werken, in welke rol dan ook. Ik vind het trainersvak erg leuk, maar ik zie mezelf niet als hoofdtrainer. Ik neem liever wat druk weg bij de hoofdcoach en geef trainingen. Dat past beter bij mij, maar eerst moet ik de stappen als trainer maken."