Fors hogere kosten voor supporters in nieuw renovatievoorstel De Kuip | OneFootball

Feyenoord-supporters kregen de afgelopen dagen opnieuw een inkijk in de renovatieplannen voor De Kuip. Architect Nanne de Ru presenteerde zijn vernieuwde visie op het stadion, waarin respect voor het karakter van het icoon centraal staat. De Rotterdammer werkt al jaren met een team professionals aan een ontwerp dat De Kuip toekomstbestendig moet maken en klaar moet stomen voor een commerciële exploitatie voor de lange termijn.

De Ru lichtte zijn plannen toe bij RTV Rijnmond. ''We hebben gekeken hoe we een plan kunnen maken dat de ziel van De Kuip behoudt en tegelijkertijd resulteert in een modern stadion'', vertelt hij. ''Het veld verdiepen, veel meer stoelen, vooral business ook, dus een groter verdienmodel. En zorgen dat het stadion in een gebied komt te liggen waar het de spil is in een uitgaansgebied dat de hele week toegankelijk is.''

Volgens De Ru moet het vernieuwde stadion een centrale rol krijgen in een breder gebied dat dagelijks bezoekers trekt. De gepresenteerde visuals en toelichting zorgen bij veel supporters voor enthousiasme, maar de cruciale vraag blijft of het voorstel financieel haalbaar is en of Feyenoord er daadwerkelijk op vooruitgaat.

RTV Rijnmond wijst in dat kader op de bekende metafoor van de ‘drie stoplichten’, die bepalen of een stadionproject kan slagen. Een plan moet op drie onderdelen volledig groen licht krijgen: een realistische businesscase, solide financiering en een gegarandeerde bouwsom. Bij eerdere plannen, zoals binnen Feyenoord City, gingen twee van de drie seinen op rood, waardoor het project strandde. Zondagavond werd al bekend dat de businesscase van het renovatieplan niet rond te rekenen is.

Financiering met seat licensing-systeem

In het nieuwe voorstel rekent De Ru op een zogeheten seat licensing-systeem. Supporters zouden eerst een bedrag moeten betalen voor het recht om de komende tien jaar überhaupt een seizoenkaart te kunnen kopen. In het financieringsplan is ervan uitgegaan dat zestig procent van de capaciteit van De Kuip hier gebruik van moet maken. Dat betekent een forse stijging voor een groot deel van de supporters: op de eerste ring, waar je nu ongeveer 400 euro kwijt bent, ben je straks aan het einde van de rit 750 euro kwijt.

Toch ziet De Ru een voordeel in het voorgestelde model. ''Het voordeel van dit plan is dat het ‘seat licensing model’ zorgt dat je een model hebt dat je de financieringslasten niet aan het stadion of de club hoeft te koppelen, maar aan de gebruikers van de stoelen. De Nederlandse banken zeggen ook graag daarmee aan de slag te gaan.''

Ook zakelijke klanten worden gevraagd vooraf te investeren. Zij moeten ongeveer een half miljoen betalen om het recht te verkrijgen een unit te huren, die vervolgens wel goedkoper wordt dan de huidige tarieven. Een andere uitdaging is de bouwsom. De renovatie kost minimaal 350 miljoen en er moet een partij gevonden worden die daar een harde garantie voor afgeeft. Feyenoord kan dat niet zelf, zeker niet zolang de club nog huurder is van het stadion.

De Ru benadrukt dat banken bereid zijn mee te denken. ''Banken willen bedrijven die op deze manier het plan willen meefinancieren een lening hiervoor verschaffen,'' aldus de architect. ''Ik merk in het Rotterdamse bedrijfsleven dat er veel passie is voor Feyenoord, hiermee kunnen we dat ook vormgeven in een soort indirecte sponsoringsbijdrage.''

Hier zit bij de diverse renovatieplannen en nieuwbouwplannen het grote probleem. Elke Rotterdammer en Feyenoorder staat ervoor open om de club te helpen, maar zodra daadwerkelijk een handtekening moet worden gezet, valt dat vaak tegen. Rijnmond omschrijft het als volgt: ''Mondelinge toezeggingen zwart op wit krijgen met een handtekening op papier bleek een robuust proces. Ook de garanties vanuit banken en bouwbedrijven bleken bij eerdere plannen fragiel.''

Voor Feyenoord betekent de toezegging van een nieuw renovatieplan opnieuw een onzeker proces, waarbij de club miljoenen moet investeren zonder garanties dat het plan daadwerkelijk uitgevoerd kan worden. De clubleiding en stadiondirectie zien daarom eenwording als eerste logische stap, zodat het direct noodzakelijke onderhoud kan worden uitgevoerd. Pas daarna kan worden gekeken naar plannen voor de langere termijn.